Het doel van de behandeling van achalasie is het verminderen van de klachten van patiënten en het voorkómen van complicaties van de ziekte op langere termijn. Complicaties van onbehandelde achalasie kunnen zijn: de ontwikkeling van een gekronkelde, S-vormige slokdarm; het ontwikkelingen van slokdarmuitstulpingen (divertikels) en uitzetting / verwijding van de slokdarm.

De behandeling van de achalasie richt zich op het verminderen van de druk ter hoogte van de onderste slokdarmkringspier. Hiermee ondervindt de slokdarm minder weerstand om het eten door te laten, en zal deze naar verwachting minder snel of niet meer uitzetten.

De peristaltische samentrekkingen van de slokdarm die verloren zijn gegaan bij de ziekte zijn voorgoed verdwenen, deze samentrekkingen die het eten normaliter 'voortbewegen' in de slokdarm kunnen niet hersteld worden met de huidige behandelingen.

Omdat achalasie een zeldzame ziekte is, worden patiënten doorgaans verwezen naar ziekenhuizen met veel ervaring op dit gebied, zoals het AmsterdamUMC. Er zijn verschillende behandelingen voor achalasie, met elk specifieke voor- en nadelen.

De behandelingen zijn:

-Medicijnen

-Pneumodilataties (endoscopische oprekkingen met een ballon)

-Botoxinjecties (endoscopische injecties in de onderste slokdarmkringspier)

-Per-Orale Endoscopische Myotomie (POEM) (het met behulp van de endoscoop doorsnijden van de onderste slokdarmkringspier)

-Chirurgie (de 'Heller'- myotomie; het via een laparoscopische operatie doorsnijden van de onderste slokdarmkringspier)